Değerli okurlarım;
Bu hafta köşemde 1963’de yazdığım bir şiirim olsun istedim. Sanki güncelmiş gibi…
KOŞAR
Kış kapıya dayanmış
Ama elde?..
Elde bir şey yok…
Yok sırtında bir yamalı gömleği
Didinir…
Bulamaz!
Bir öğün kuru ekmeği
Çırpınır durur
Tükenir yüreği…
Yalın ayak…
Demez kar… kış…
Koşar oradan oraya
Ufalanarak.
Bir gün bile gülmez yüzü
Yine de demez
“Unutmuştur hak bizi...”
Yarılır eli yüzü
Kanar…
Kanlar sızlayarak akar
Acılar yüreğinde
Gözünde yaşlar
Ama O koşar
Yarını düşünür.
