Bu hafta siz değerli okurlarıma yaşamda felsefe yapmanın nasıl bir duygu olduğu konusunu işlemek istedim. Siz değerli okuyucularımla paylaşmak benim için ayrı bir heyecan yaratıyor.
Eskilerin bir sözü vardır. Hangi işi yaparsanız yapın mutlaka o işin felsefesini yaparak yapın ki o işin teknisyeni olmayın. İşin değerlerini ve kazanımlarını iyice ele almak bizim o işi sevmemizi sağlayacak tır. İşini seven insan mutlu insandır.
Felsefe bir erdeme ulaşma arzusu ise; sosyal bilimlerde gerekse de matematik bilimlerinde neden niçin sorularının yanıtı felsefeden geçer. Felsefe olmazsa olmaz.
Acaba bizler ne kadar yaşamda yaşamın felsefesini yapıyoruz. Zaman bir şekilde bizleri hayat denen mecrada bir yerden bir yere sürüklüyor. Geriye doğru baktığımızda ne kadar yol alabildiğimiz önemli. Hala aynı hataları mı yoksa tecrübelerden yeni yollar mı keşfediyoruz.
Geçtiğimiz haftalarda sevdiğim bir abimizin yakını rahmetli oldu. Baş sağlığı için yanına giderek acısını paylaşmak istedim. Rahmetli olan kişi için çevresinden iyi şeyler duyma şansım olmadı. Kubbede hoş seda bırakmadığını düşündüm. Onun yerinde olmayı istemezdim. Arkanızdan iyi insandı, yardımsever çevresine ve ailesine karşı daima duyarlıydı cümlesi bence daha kıymetli. Şu hayatımızı sürdürdüğümüz dünyada bir eser bırakmak kadar önemli bir şey olabilir mi?
Sesli düşünüyorum da herkesin ebediyete intikal etmeden önce bırakabileceği çok şeyler olduğunu düşünüyorum. Kimimiz bir aşevi, kimimiz bir vakıf, kimimizde yazılı bir eser, kimimizde gönlünü sevenlerine bırakarak hayat denen bu yolun sonuna gelmiş olabiliriz.
Geçtiğimiz sene Mersinli hemşerilerimizle bir öğrenciyi okutmaya karar verdik. Herkes gönlünce çorbada tuzum olsun diyerek katkıda bulundu. Bir yaşama dokunarak bir çocuğa hayat vermek onun geleceğine azda olsa katkıda bulunmuş olduk. Bir felsefe yaptık ne yapabiliriz diye. İyilikleri çoğaltmak da bir duruş. Bizler komşusu aç iken uyumayan bir toplum olduğumuzu unutmamalıyız.
Bir öğretmen olarak mesleğimde felsefe yaptığım zaman çevresine duyarlı insan olma erdemlerine sahip bireyler yetiştirmenin daha önemli olduğunu düşünüyorum. Sonra bakıyorsunuz organ mafyasına çalışan bir doktor haberini basında duyuyorsunuz. Önce insan olma erdemini aşılamamız gerekiyor.
Yazımı burada noktalarken herkese sağlıklı ve huzurlu günler dilerim…
